وب 1.0 بود وب استاتیک ، و وب 2.0 وب اجتماعی است ، اما وب 3.0 وب غیر متمرکز خواهد بود. این ما را از دنیایی که در آن جوامع مشارکت می کنند اما مالک نیستند یا سود نمی برند ، به دنیایی که بتوانند از طریق همکاری منتقل کنند منتقل می کند.
Web3 با جدا شدن از مدل های تجاری سنتی با محوریت سود شرکت های بزرگ ، امکان اقتصاد مقیاس جامعه محور را به ارمغان می آورد. این روحیه مشارکتی و مکانیسم های تشویقی مرتبط با آن ، امروزه برخی از با استعدادترین و بلندپروازترین توسعه دهندگان را به خود جذب کرده و پروژه هایی را که قبلاً امکان پذیر نبود ، باز می کند.
Web3 ممکن است پاسخ نهایی نباشد ، اما تکرار فعلی است و نوآوری همیشه در ابتدا آشکار نیست.
Web3 ، همانطور که کی چونگ تران قبلاً گفت ، “تکرار اصلی بعدی اینترنت است ، که نوید کنترل کنترل شرکت های متمرکز امروزه را می دهد.” همکاری مجهز به Web3 به وسیله شبکه های غیر متمرکز امکان پذیر است که هیچ نهادی کنترل نمی کند.
در مدل های تجاری منبع بسته ، کاربران به یک کسب و کار برای مدیریت وجوه و اجرای خدمات اعتماد می کنند. با پروژه های منبع باز ، کاربران به فناوری برای انجام این وظایف اعتماد می کنند. در Web2 ، شبکه بزرگتر برنده می شود. در Web3 ، هر کس بزرگترین شبکه را با هم بسازد برنده است.
در جهان غیر متمرکز ، نه تنها مشارکت برای همه آزاد است ، ساختار انگیزه به گونه ای طراحی شده است که هرچه تعداد شرکت کنندگان بیشتر باشد ، همه بیشتر موفق می شوند.
یادگیری از لینوکس
لینوکس ، که در پشت اکثر وب سایت های Web2 قرار دارد ، الگوی نحوه توسعه اینترنت را تغییر داد و مثال روشنی از چگونگی پیشرفت فرآیندهای مشارکتی می تواند آینده فناوری را ارائه دهد. لینوکس توسط یک غول فناوری فعلی توسعه نیافته است ، بلکه توسط گروهی از برنامه نویسان داوطلب که از همکاری شبکه ای استفاده کردند ، یعنی زمانی که مردم آزادانه بدون کنترل مرکزی اطلاعات را به اشتراک می گذارند.
در “The Cathedral & The Bazaar” ، نویسنده اریک اس ریموند مشاهدات خود را در مورد روند توسعه هسته لینوکس و تجربیات خود در مدیریت پروژه های منبع باز به اشتراک می گذارد. ریموند زمانی را به تصویر می کشد که طرز فکر رایج توسعه سیستم عامل های پیچیده ای بود که با دقت گروه کوچکی از افراد مستثنی – “کلیساهای جامع” ، که شرکت ها و م financialسسات مالی هستند ، هماهنگ شده است.
لینوکس به روشی کاملاً متفاوت تکامل یافت. ریموند توضیح می دهد: “کیفیت نه با استانداردهای سختگیرانه یا خودکامگی ، بلکه با استراتژی ساده و ساده ای که هر هفته منتشر می شود و از صدها کاربر بازخورد می گیرد در طی چند روز ، ایجاد می شود ، نوعی انتخاب داروینی در مورد جهش های ایجاد شده توسط توسعه دهندگان ایجاد می شود. تقریباً با تعجب همه ، این کار بسیار خوب بود. ” این مدل توسعه لینوکس یا همانطور که ریموند می گوید “بازار” ، فرض می کند که “اشکالات عموماً پدیده های سطحی هستند” وقتی در معرض ارتش هکرها بدون هماهنگی قابل توجه قرار می گیریم.