برای آخرین یک دهه است که شرکت شیمی باتری Sila در حال کار برای جایگزینی آند گرافیتی در باتری های لیتیوم یونی با سیلیکون است ، ماده ای که دستیابی به آن آسان تر است ، سازگار با محیط زیست است و به سلول باتری متراکم تر و ارزان تر اجازه می دهد.
در ماه سپتامبر ، این شرکت اولین محصول تجاری خود را با پوشیدنی های ووپ عرضه کرد. در حال حاضر ، Sila مقیاس 100 برابر را در نظر گرفته است تا بتواند شیمی باتری خود را برای تأمین انرژی خودروهای برقی تا سال 2025 فراهم کند.
پیش از تأسیس Sila ، بنیانگذار و مدیر عامل شرکت Gene Berdichevsky هفتمین کارمند تسلا بود ، جایی که او هدایت تولید بسته باتری را در تسلا رودستر ، اولین وسیله نقلیه الکتریکی قانونی جهان که از یون لیتیوم استفاده می کرد ، بر عهده داشت. باتری
با توجه به سابقه و تجربه او در زمینه مقیاس ، با بردیچفسکی آشنا شدیم تا ببینیم بنیانگذاران که در زمینه فناوری های نوظهور کار می کنند چگونه باید در مورد مقیاس بندی فکر کنند ، چگونه باید به منابع مالی نزدیک شوند و چرا باید ابتدا سخت ترین مشکل را دنبال کنند.
مقیاس بندی به عنوان بخشی از فرایند نوآوری
میلیاردها دلار صرف تولید مواد شیمیایی مختلف باتری برای ساخت باتری های بهتر ، ارزان تر و کارآمدتر شده است ، اما بردیچفسکی می گوید دلیلی دارد که آنها هنوز وارد بازار نشده اند. یک استارتاپ می تواند یک فناوری جدید فوق العاده تولید کند ، اما اگر نتواند مقیاس بندی شود ، هیچ کس آن را نخواهد خرید.
بردیچفسکی به TechCrunch گفت: “یکی از کارهایی که ما خیلی زود انجام دادیم این است که به دانشمندان و مهندسان خود گفتیم که آنها فقط می توانند از ورودی های کالاهای جهانی استفاده کنند تا بدانیم که می توانیم برای میلیون ها خودرو به اندازه کافی تولید کنیم.” “شما نمی توانید از هر چیزی سفارشی استفاده کنید. شما نمی توانید بگویید بعداً به آن پی خواهیم برد. “
زنجیره های تأمین دچار مشکل شده اند ، به ویژه در شرایطی که COVID-19 در حال گسترش است ، بنابراین ایجاد فناوری ای که بتواند سریع و ارزان قیمت شود ، بسیار مهم است. برای انجام این کار ، Sila همچنین از تکنیک های تولید انبوه استفاده می کند و اطمینان می دهد که فناوری آن می تواند به طور یکپارچه در هر کارخانه باتری و سلول های موجود قرار گیرد.
تا به امروز ، سیلا 925 میلیون دلار از طریق این استراتژی جمع آوری کرده است.