با توجه به مازاد از نظر نقدینگی در بازارها ، کارآفرینان به گزینه های تأمین مالی بیشتری نسبت به قبل دسترسی دارند. بانک های خطرپذیر ، صندوق های بدهی خطرپذیر و سرمایه گذاران خطرپذیر هر کدام سعی می کنند ثابت کنند که چگونه پول آنها سبزتر است.
با این وجود ، هر کدام محدودیت هایی دارند که رفتار آنها را تعیین می کند. در حالی که یک سرمایه گذار خطرپذیر ممکن است در هر سرمایه گذاری که انجام می دهد برای بدست آوردن بازدهی بزرگ تلاش کند ، اما یک حرکت خانگی می تواند 9 ضربه را جبران کند. برعکس ، اکثر بانک ها در حال بازی بیلی بینز مانی بال هستند-آنها سعی می کنند کل ترکیب را به صورت اصلی بدست آورند و در عین حال تا آنجا که ممکن است تعداد کمی از بازی ها را انجام دهند.
در دسترس بودن سرمایه را به عنوان یک طیف در نظر بگیرید ، از ریسک کم و بازده کم (بانک های خطرپذیر) تا ریسک بالا و بازده بالا (سرمایه گذاری خطرپذیر) ، و صندوق های بدهی خطرپذیر در جایی در وسط نشسته اند.
این به درک نحوه سوددهی بانک های مخاطره آمیز کمک می کند: در اصل ، آنها از مشتری سپرده می گیرند و به مشتری دیگر وام می دهند. در حال حاضر اکثر بانک ها 4 درصد سود از وام دریافت می کنند در حالی که کمتر از 1 درصد به سپرده گذاران سود پرداخت می کنند و حاشیه ای تقریبا 3 درصد ایجاد می کنند.
اگر فرض کنیم که یک بانک نیز باید 2 درصد از هزینه های سربار مانند حقوق و دستمزد کارکنان را تامین کند ، باید حداقل 0.99 دلار از هر 1.00 دلار وام گرفته شده برای ایجاد سود جمع آوری کند.
علی رغم رفتارهای بی وجدان چند بازیگر بد (رکود بزرگ اقتصادی را ببینید) ، صنعت بانکداری به طور کلی تأثیر مثبتی بر بهره وری اقتصادی دارد. بهره وری اقتصادی بیشتر به معنای مالیات بیشتر است ، بنابراین دولت های فدرال و ایالتی علاقه زیادی به چربی سوزی دارند و آژانس هایی مانند شرکت بیمه سپرده فدرال (FDIC) برای کمک به محافظت از سپرده گذاران و نظارت بر بانک ها ایجاد کرده اند.
FDIC تضمین می کند که هر بانک تحت نظارت نظارتی خود دارای سیاست وام دهی مناسب است و در چارچوب این پارامترها عمل می کند. با این وجود ، در هر قاعده ای یک استثنا وجود دارد و فعالیت های وام گیرنده که ممکن است با رعایت دستورالعمل های ضمانت پذیری سخت “بسیار خطرناک” تلقی شود ، در واقع می تواند در شرایط خاص طبیعی (یا حتی مطلوب) باشد. به عنوان مثال ، افزایش فروش و بازاریابی ، هزینه های تحقیق و توسعه برای استفاده از مزیت یا توسعه مزیت رقابتی پایدار که در آینده به ثمر خواهد نشست – حتی اگر این به معنای سود قبلی و افزایش سوخت در کوتاه مدت باشد.
در روند حفاظت از سپرده گذاران ، دستورالعمل های اعتباری سختگیرانه ، حاشیه های کم و تحمل ریسک پایین می تواند چالش هایی را برای وام گیرندگان در بازارهای پویا و گاه بی ثبات ایجاد کند که اغلب منجر به نتایج نامطلوب می شود.