پیتر بک از قصد خود برای تبدیل آزمایشگاه موشکی نه تنها به عنوان یک ارائه دهنده پرتاب ، بلکه از یک شرکت فضایی کاملاً یکپارچه که به همراه فرستادن فضاپیما به مدار می سازد ، خجالتی نیست. این شرکت ، که او در سال 2006 تاسیس کرد ، با خبر روز چهارشنبه گام جدیدی در جهت دستیابی به این هدف برداشت.
این تاسیسات چرخ های واکنش ، نگرش انتقادی و سیستم های کنترل ثبات در ماهواره ها را تولید می کند. آزمایشگاه موشکی می گوید این تاسیسات که در سه ماهه چهارم سال جاری به بهره برداری می رسد ، قادر به تولید سالانه 2000 چرخ واکنش است. با توجه به اینکه فضاپیماها به طور کلی بین 3 تا 4 چرخ واکنش دارند ، می توان فرض کرد که مشتریان آزمایشگاه موشک احتمالاً حدود 500 ماهواره مجزا برای پذیرش این اجزا در خط لوله دارند. بک ، مدیر عامل Rocket Lab ، در مصاحبه اخیر خود با TechCrunch گفت: “اینها حجم زیادی از عرضه در چندین صورت فلکی هستند.”
این اخبار توسعه چشمگیری برای سیستم های فضایی Rocket Lab است ، که قبلاً توسط فضاپیمای فوتون مشغول به کار بوده است و سال گذشته هنگامی که این شرکت تولید کننده سخت افزار ماهواره ای Sinclair Interplanetary را خریداری کرد ، افزایش یافت. Rocket Lab همچنین فوتون های سفارشی را برای موارد استفاده شخصی ارائه می دهد – این وسیله نقلیه را برای پرتاب های آینده با راه اندازی فضایی Varda Space Industries و دو فوتون که در مأموریت علمی آینده به مریخ ارسال می شوند ، طراحی می کند.
از نظر تاریخی ، اجزای فضاپیما عموماً در مقیاس دهها یا صدها دستگاه تولید می شوند ، زیرا موانع رسیدن به مدار بسیار زیاد بود. اما با کاهش هزینه پرتاب (تا حدی به لطف نوآوری های شرکت هایی مانند Rocket Lab) ، تعداد بیشتری از افراد قادر به ارسال پروژه به فضا هستند. این بدان معناست که ماهواره های بیشتر و چرخ های واکنش بیشتری وجود دارد. حتی امروزه ، حدود 200 چرخ عکس العمل ساخته شده توسط آزمایشگاه موشکی در مدار وجود دارد ، بنابراین 2000 در یک سال یک جهش بزرگ در مقیاس است.
این همه بخشی از هدف Rocket Lab از یک شرکت خدمات فضایی کاملاً یکپارچه است. Rocket Lab می گوید ، مزیت عمده ای که از ادغام عمودی برای مشتریان به دست می آید ، کاهش زمان تولید است. بک می گوید وقتی این شرکت برای اولین بار تولید فوتون را آغاز کرد ، آنها به سرعت با زمان تحویل ماه ها برای چرخ های واکنش مواجه شدند ، که به طور موثر زمان بندی آنها را برای پرتاب به مدار عقب انداخت.
وی گفت: “اگر اقتصاد فضا به روشی که پیش بینی شده بود رشد کند ، باید این مسئله حل شود.” “این یک مشکل اساسی است که باید حل شود. کل زنجیره تأمین فضا با عملیات در مقیاس کوچک مشخص می شود که واقعاً فاقد توانایی تولید حجم در هر مقیاس هستند. “
آزمایشگاه موشکی بیش از 16 نقش برای پشتیبانی از بخش سیستم های فضایی و تأسیسات جدید استخدام می کند که در غیر این صورت بسیار خودکار خواهند بود. این شرکت در بیانیه ای اعلام کرد که ابزارهای تولید و ایستگاه های کاری آزمایش محیطی همه به صورت خودکار انجام می شود و ماشینکاری فلز برای کار بدون مراقبت بهینه شده است. بک گفت که این تکنیک ها با سایر فرایندهای تولید Rocket Lab بسیار مطابقت دارد – او به Rosie Robot به عنوان سنگ بنای ظرفیت شرکت در استفاده از اتوماسیون برای مقیاس سریع محصولات خود اشاره کرد.
بک در مورد اینکه آیا این شرکت قصد دارد تولید سایر اجزای فضاپیما مانند ابزار ناوبری ردیاب های ستاره ای را که آزمایشگاه موشک نیز تولید می کند ، افزایش دهد یا خیر ، اظهار نظر نکرد. با این حال ، او گفت که این شرکت قصد دارد محصولات جدیدی را معرفی کند – او از توضیح دادن خودداری کرد. اما هدف اعلام شده بک هنگام شروع بخش سیستم های فضایی این است که “هر چیزی که به فضا می رود باید نشان آزمایشگاه موشک بر روی آن باشد”.
این هدف به چشم انداز بزرگتر Rocket Lab ، که در حال تبدیل شدن به یک شرکت فضایی تمام عیار است ، می پردازد: ترکیب خدمات پرتاب با تولید فضاپیما برای ایجاد زیرساخت در مدار.
وی گفت: “وقتی این موارد را با هم ترکیب می کنید ، یک پلت فرم فوق العاده قدرتمند دارید که می توانید از آن برای توسعه زیرساخت در مدار و در نهایت ارائه خدمات استفاده کنید.”
اما وقتی از وی س askedال شد که به چه نوع خدماتی فکر می کند ، بک آن را نزدیک به قفسه سینه انجام داد و در عوض مثال مشهور یک رقیب را انتخاب کرد: پروژه ماهواره ای اینترنتی Starlink اسپیس ایکس ، که خود ساخته و راه اندازی می کند. او در مورد انواع مشاغل که Rocket Lab ممکن است دنبال کند ، صرف نظر کرد و گفت که ادغام عمودی به شرکت این امکان را می دهد تا مدلهای تجاری جدیدی را امتحان کند.
“هزینه نهایی برای آزمایش ما بسیار بسیار پایین است.”