به نظر می رسد نینتندو ناتوان است حق رای دهی قدیمی خود را رها کند زیرا مایل نیست از اختراع مجدد آنها دست بردارد. ولی در متروید: ترس این شرکت اذعان کرده است که گاهی اوقات بهتر است با یک چیز خوب سر و کار نداشته باشید. رویکرد سنتی بازی ممکن است این سبک را مانند برخی از برجسته های اخیر جلو نبرد ، اما زمان خوبی برای بازی است.
اولین “خط اصلی” جدید متروید بازی ای که بیش از یک دهه آینده منتشر می شود ، وحشت دنباله مستقیم آن است ذوب، اگرچه من خلاصه طرح را برای شما صرفه جویی می کنم – مانند ماریو و زلدا بازی ، داستان در درجه دوم تجربه لحظه به لحظه است. اما کافی است که بگویم ساموس آران ، شکارچی فضایی کهکشان ، خود را در ZDR ، سیاره بیگانه ای که برای تحقیق به آنجا اعزام شده است ، گرفتار کرده و با “فراموشی فیزیکی” غیرقابل توصیفی روبرو شده است که مانع از استفاده از تمام توانایی هایی می شود که همه ما در حال حاضر می دانیم.
آنچه در پی می آید ، تا آنجا که به من اجازه داده شده است در محدوده دستورالعمل های بازبینی نینتندو بگویم ، بسیار است متروید-تونل عادی در محیط های مصنوعی و طبیعی خزیده می شود ، در حالی که سلاح ها و توانایی های جدیدی را جمع آوری می کند که مسیرهای جدیدی را باز می کند و به طور کلی با قدرت و اعتماد به نفس جدیدی به شما نفوذ می کند. به عبارت دیگر ، از سال 1986 تغییر چندانی نکرده است.
صاف شصت
اولین چیزی که باید در مورد Dread گفت این است که کنترل ها و گیم پلی بازی Samus به طرز شگفت انگیزی روان و پاسخگو هستند. این یک نگرانی بزرگ برای من بود ، زیرا احساس شخصیت اصلی یکی از مهمترین بخشهای هر بازی مانند این است. که در شوالیه توخالی، شخصیت شما دقیق و واضح به نظر می رسد. که در کفر آمیز، او عمدی و سنگین است. در تازه وارد درب مرگ، به راحتی قابل کنترل است. که در متروید: ترس، ساموس احساس می کند سریع و چابکبه
اعتبار تصویر: تصویری از Metroid Dread برای نینتندو سوییچ.
با سرعت ثابت 60 فریم بر ثانیه و با سرعت حرکت پایه که گاهی اوقات شبیه دویدن سریع به نظر می رسد ، اما در این بازی واضح است که شما باید هم شکارچی باشید و هم شکار کنید ، سریع حرکت کنید و سریع پاسخ دهید. هر اقدامی سریع و در نوک انگشتان شماست و به نظر می رسد بازی از شما می خواهد که در حال فرار بازی کنید و دشمنان را با سرعت انتخاب کنید تا اینکه با خیال راحت عقب بمانید. شما احساس می کنید قدرتمند هستید ، اما چابکی شما بهترین دارایی شماست.
این امر به ویژه در Dread’s’s مناطقی که روبات های قاتل شکارچی شکست ناپذیر موسوم به EMMIs در آن پرسه می زنند ، به گام ساموس گوش می دهند و اگر حضور او را تشخیص دهند با قاطعیت دنبال می کنند. EMMI ها سریع و قادر به مقیاس بندی دیوارها و خزیدن در فضاهای خزنده هستند بیگانهxenomorphs ، و مانند یکی از آنها ، اگر به شما برسد همه چیز تمام می شود مگر اینکه بتوانید یک پیشخوان با زمان بندی بسیار دقیق بکشید.
اعتبار تصویر: تصویری از Metroid Dread برای نینتندو سوییچ.
بگذارید در این مورد کاملاً روشن باشیم: شما در آنجا خواهید مرد متروید: ترس، و شما بسیار خواهید مرد. احتمالاً در نیمی از زمان EMMI ، که از جلوی شما خارج می شود و هنگام وحشت شما را ربوده یا هنگام تلاش برای یافتن مکانی امن برای پنهان کردن ، شما را دور می زند. بقیه زمان احتمالاً همانطور که الگوهای نابخشودنی کارفرمایان مختلف را می آموزید. هنگامی که یک یا دو مخزن انرژی دارید ، دنیای ماقبل چندان خطرناک به نظر نمی رسد – اما وقتی وارد یکی از آن درهای مخصوص منطقه EMMI می شوید (و خدا را شکر وقتی این کار را انجام می دهید نجات می یابد) ، سطح استرس شما به شدت افزایش می یابد. حتی توانایی پنهان کردن شما در یک بازی کوتاه نیز به طرز نگران کننده ای در جلوگیری از ضبط شما محدود است. و یک راه مطمئن شما برای شکست دادن آنها ، به طور متناقض ، مستلزم این است که شما ایستادگی کنید ، که حتی بدتر از فرار است!
در بیشتر موارد بازی سخت اما عادلانه است-من شک دارم که این بازی چالش زیادی را برای دسته مازوخیستی تر گیمرهایی که بدون ضربه اجرا می کنند ، ایجاد کند. ارواح شیطانی، اما سطح ثابتی از خطر را فراهم می کند به طوری که برای رسیدن به اتاق ذخیره همیشه احساس راحتی می کنید. من تا انتهای بازی بازی کرده ام و در حالی که مطمئناً برخی از سختی ها و برخی زمان بندی های خنده دار دشوار وجود دارد ، به طور کلی پس از چند تلاش متوجه خواهید شد که بازی از شما چه چیزی را می خواهد. یا اینکه خوش شانس خواهید بود
در صفحه مکث به جز بررسی نقشه یا بررسی مجدد آموزش یک مورد جدید ، هیچ کاری انجام نخواهید داد-هیچ موجودی یا بارگیری وجود ندارد ، هر اقدامی با ترکیبی از دکمه ها در دسترس است ، و این می تواند کمی سخت باشد به سپر چپ را به سمت هدف آزاد ، ماشه راست را برای فعال کردن گیره ، چپ سمت چپ را به سمت هدف نگه دارید ، با B پرش کنید و سپس Y را بزنید … اگر می توانید.
حماسه ساموس
اعتبار تصویر: تصویری از Metroid Dread برای نینتندو سوییچ.
در حالی که همانطور که گفته شد ، داستان واقعاً هدف اصلی نیست متروید بازی ها ، ارزشمند است ، و وقایع در وحشت ضربات و افشاگری های جالبی را در حماسه جاری ارائه دهید. ممنوع است که در مورد آن در خارج از مناطق اول صحبت کنم ، اما می توانم بگویم که در مقایسه با مورد علاقه شخصی من ، شوالیه توخالی، سرمایه گذاری احساسی زیادی وجود ندارد. در آن بازی ، ترکیبی از قصه گویی بصری و موسیقی شگفت انگیز بود و شما احساس می کردید مکانهایی که بازدید کرده اید قصه ای و غم انگیز هستند. که در وحشت، آنها بیشتر شبیه سطوح بازی های ویدئویی هستند – مطمئناً با احساسات و موضوعات مختلف ، اما نه از نوع وصف ناپذیر نتیجه که به بخشی از واژگان بازی تبدیل شده است ، به ویژه از جمله افرادی مانند روح تاریکبه
نکته مثبت این است که طراحان سطح این مکان ها را بسیار بسیار هوشمندانه مهندسی می کنند. روشی که شما در چند منطقه اول قایقرانی کرده اید و در نقاط مختلف حلقه زده اید ، در واقع آنها را تقریباً کاملاً خطی می کند ، با این حال احساس می کنید در حال دویدن هستید و بینی خود را دنبال می کنید – “آه” ، فکر می کنید ، “به یاد دارم که در را دیدم من قبلاً نمی توانستم باز کنم … من به آنجا برمی گردم ، “بدون اینکه بدانید این به معنای واقعی کلمه تنها جایی است که شما هستید می توان برو خوشبختانه ارتقاء و سلاح های مناسب شما معمولاً در خارج از آن به عنوان کلیدی برای بازکردن درهای خاص احساس می شود.
مطمئناً نقاطی وجود دارد که همه چیز تا حدودی باز می شود ، اما این بسیار یک تور راهنمای ZDR است. گاهی اوقات حتی می تواند بسیار محدود کننده و ساده به نظر برسد – در حالی که مطمئناً عقب نشینی وجود دارد ، بسیاری از آن توسط دوربرهای مشکوک که به راحتی در مکان مناسب قرار گرفته اند ، از بین می روند ، که تمایل دارند شما را دقیقاً به همان جایی که باید بعد بروید برساند. این حدس و گمان زیادی را از بازی خارج می کند ، که نعمت متفاوتی است – من بارها در Metroidvanias گیج شده ام ، اما فهمیدن اینکه بعد از آن چه کار کنم بخشی از این چالش است.
اعتبار تصویر: نینتندو
نقشه بسیار زیبا است ، هرچند آموزنده است ، بدون آنکه چیز زیادی نشان دهد ، و یک فلاش “چیزی در این حوالی است” هر سفری را با توقف های گودال پر می کند ، زیرا شما چشم انداز را برای یافتن گذرگاه مخفی به مخزن موشک منفجر می کنید. این که بتوانید همه نوع خاصی از در یا اقلام را نشان دهید ، در زمان نیز بسیار مفید است.
و در اینجا منطقه آب داریم
احساس این که در دنیایی منسجم هستید نیز خوب است و چیزی که وحشت واقعاً انجام نمی دهد مناطق مختلفی که از آنها دیدن خواهید کرد همه از نظر ظاهر و احساس متمایز هستند ، اما در واقع به هیچ وجه در یکدیگر قرار نمی گیرند. شما سوار قطار یا آسانسور می شوید و در منطقه کاملاً جدیدی هستید ، بدون هیچگونه همپوشانی یا گذرگاه مخفی بین آنها. که در Super Metroidبه عنوان مثال ، شما دارای سطح صخره ای هستید که یک پایگاه مخفی در آن تعبیه شده است ، کشتی غرق شده در منطقه ای بزرگ از اقیانوس ، در بالای هسته آتشین سقوط کرده است ، و شما منطقی از آن عبور می کنید. که در وحشت، شما منطقه صخره ای ، منطقه جنگلی ، منطقه گرم و غیره را دارید ، اما آنها احساس ارتباط نمی کنند.
در حالی که ممکن است فاقد آن اکتشافی باشد نمیدونم چیه، مناطق خود زیبا و سرگرم کننده هستند ، و شما بارها و بارها از آنها دیدن می کنید و بخش های جدیدی را که تصور نمی کردید باز می کنید. آنها همچنین با گذشت زمان با تکامل طرح و توانایی های شما تغییر می کنند و این تغییرات می توانند هم هوشمندانه و هم بسیار محدود کننده به نظر برسند.
اعتبار تصویر: تصویری از Metroid Dread برای نینتندو سوییچ.
سفر من در Dread کمی بیش از 8 ساعت طول کشید ، تا جایی که من اعتقاد دارم آخرین دیدار رئیس (که من هنوز آن را شکست نداده ام – سخت است ، خوب است؟) ، اگرچه صادقانه این احساس بسیار طولانی تر از آن بود ، هرچند با عجله از آن عبور کردم به و البته مثل همه متروید بازیها ، لذت بردن از چندین بار بازی با تخصص انباشته شده است. اگر یک بازی جدید به اضافه حالت متفاوت به طور قابل توجهی وجود داشته باشد ، من در مورد آن نشنیده ام و از آنچه می توانم بگویم فرصت چندانی برای توالی وقفه وجود ندارد – یک سرگرمی اصلی متروید fandom ، به معنی کنار گذاشتن رئیس یا توانایی برخورد با مناطق به ترتیب متفاوت است. هرچند احتمالاً اشتباه می کنم.
متروید: ترس هست یک متروید بازی در طول بازی و در حالی که ممکن است اندازه واقعی برخی از بازی هایی که در سالهای اخیر جلب توجه کرده اند را نداشته باشد ، اما با سیستم های گیم پلی فوق العاده روان و انرژی محرکه آن را جبران می کند. من همیشه می خواستم به بازی ادامه دهم و مجبور بودم هر شب خودم را جدا کنم ، هرچند فکر نمی کنم حتی اگر مهلت بازبینی نزدیک نشده بود ، می توانستم وقت خود را بگیرم. این یک بازی است که می خواهد انجام شود ، اما با زمان شما نیز محترمانه رفتار می کند ، با حداقل بالشتک و حرکت مداوم رو به جلو. این یک حماسه نیست ، اما لازم نیست هر بازی به ارزش زمان و پول شما باشد.