هدف امارات متحده عربی کاوشگری در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری در سال 2028 است – TechCrunch

آژانس فضایی امارات متحده عربی یک کاوشگر به کمربند سیارک های بین مریخ و مشتری ارسال می کند تا در نهایت در اوایل دهه 2030 بر روی یک سیارک فرود بیاید ، در مأموریتی که مطمئناً پیشرفت بزرگی برای این کشور خواهد بود. شرکت های فضایی بخش خصوصی

ماموریت در سال 2028 آغاز می شود. از آنجا سفینه سفری طولانی و پرپیچ و خم خواهد داشت: این هواپیما در طول پنج سال 3.6 میلیارد کیلومتر را طی می کند و در اطراف زهره و زمین بومرنگ می کند تا سرعت کافی را برای رسیدن به کمربند سیارکی فراتر از مریخ در سال 2030 ایجاد کند. امارات متحده عربی قصد دارد فضاپیما را بر روی یک سیارک در سال 2033 فرود آورد – این هدف بلندپروازانه برای کشوری است که آژانس فضایی خود را در سال 2014 تاسیس کرد.

در صورت موفقیت ، آژانس فضایی امارات متحده عربی به گروه بسیار کوچکی – از جمله ناسا ، آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ژاپن JAXA – در فرود یک وسیله نقلیه بر روی یک سیاره می پیوندد. اهداف علمی دقیق این مأموریت سال آینده اعلام می شود ، اما هرگونه اطلاعاتی که فضاپیما جمع آوری می کند می تواند به درک عمیق ما از منشاء جهان کمک کند. این به این دلیل است که برخی دانشمندان تصور می کنند سیارک ها از زمان شکل گیری منظومه شمسی باقی مانده از آسمان هستند.

این آخرین و بلندپروازانه ترین تلاش امارات متحده عربی است که هدف آن تقویت بخش فضایی داخلی خود بوده است. نکته مهم این است که امارات متحده عربی دسترسی اولویتی به قراردادها و تدارکات را به شرکت های امیراری ، که از این پروژه سود می برند ، می دهد.

سال گذشته ، این کشور کاوشگر امید مأموریت مریخ امارات را پرتاب کرد که در فوریه سال جاری به مدار مریخ رفت. این کاوشگر یک سال مریخی (687 روز) را در مدار سیاره سرخ می گذراند و اطلاعات مربوط به جو آن را جمع آوری می کند.

امارات متحده عربی همچنین یک مریخ نورد 22 پوندی به نام رشید را در سال 2022 به ماه می فرستد. این محموله ، که شامل فناوری سه شرکت خصوصی کانادایی نیز می شود ، به ناو هواپیمابر Hakuto-R استارتاپ فضایی ژاپن تحویل داده می شود.

سارا العامیری ، رئیس آژانس فضایی امارات متحده عربی ، گفت این جدیدترین ماموریت “در مرتبه ای پنج برابر پیچیده تر” از ماموریت به مریخ خواهد بود. از جمله چالش های جدید می توان به “طراحی و مهندسی فضاپیما ، ناوبری بین سیاره ای و ادغام سیستم های پیچیده” و همچنین الزامات عملکرد بالاتر از ارتباطات ، قدرت و پیشرانه های فضاپیما اشاره کرد.