شکست موفقیت آمیز اسپیس ایکس زنگ خطری برای جدول زمانی استارشیپ است

اسپیس ایکس برای اولین بار صبح روز پنجشنبه یک پرتاب کاملا یکپارچه استارشیپ را به فضا پرتاب کرد که یک نقطه عطف مورد انتظار و بسیار مورد انتظار در برنامه توسعه خودرو بود.

پرواز آزمایشی مداری از بسیاری از انتظارات فراتر رفت. این وسیله نقلیه Max Q را پاک کرد – نقطه ای که بیشترین فشار آیرودینامیکی بر روی خودرو اعمال می شود – و با وجود از کار افتادن 8 موتور از 33 موشک آن، نزدیک به سه دقیقه پرواز کرد. این موشک به ارتفاع تقریباً 40 کیلومتری، نقطه جدایی مرحله رسید، در این زمان استیج بالایی از تقویت کننده جدا نشد و منجر به غلت زدن کنترل نشده و انفجاری تماشایی در هوا شد.

علیرغم سرنوشت آتشین آن، این آزمایش موفقیت آمیز بود: اسپیس ایکس هزاران داده ارزشمند را به دست آورد که نمونه های اولیه Starship و Super Heavy آینده را به شما اطلاع می دهد. اما با وجود تمام بردها، این آزمایش یادآوری واضحی بود که جدول زمانی ماموریت Starship نیاز به بازنشانی دارد.

تعدیل انتظارات

تلاش استارشیپ برای پرتاب مداری پیشرفت چشمگیری را نشان داد، اما همچنین این شرکت هنوز راه درازی تا رسیدن به جاه طلبی های پرتاب فوق سنگین خود در پیش دارد.

فراتر از مشکلات فنی خود راکت، قدرت محض موتورهای رپتور در هنگام برخاستن، یک دهانه عظیم در زیر پایه پرتاب مداری ایجاد کرد. مشخص نیست که چقدر کار برای تعمیر سایت مورد نیاز است یا اصلاً می توان آن را نجات داد. در هر صورت، مسائل زیرساخت زمینی می تواند تاخیرهای قابل توجهی را برای آزمایش های بعدی تحمیل کند – شاید آزمایش بعدی را ماه ها به تاخیر بیندازد.

اسپیس ایکس در حال حاضر سه ماموریت خصوصی برای پروازهای فضایی انسانی در مانیفست استارشیپ خود دارد. اینها شامل پرواز DearMoon میلیاردر ژاپنی یوساکو مائزاوا به دور ماه، سومین ماموریت در برنامه پولاریس میلیاردر جارد ایزاکمن و یک ماموریت جداگانه ماه در اواخر این دهه است که کارآفرین دنیس تیتو و همسرش آکیکو دو صندلی برای آن خریدند.

از این میان، فقط dearMoon تاریخ راه اندازی دارد: اواخر امسال. این برای شروع زمانی که آنها آن را در سال 2021 اعلام کردند خوشبینانه بود، اما اکنون کاملاً مضحک به نظر می رسد.

اسپیس ایکس همچنین قراردادهای پرسودی با ناسا به دست آورده است و نقش مهمی در برنامه فرود ماه آرتمیس ایفا کرده است. آرتمیس سوم فضانوردان را در داخل یک جبار در بالای یک وسیله نقلیه سیستم پرتاب فضایی به فضا پرتاب خواهد کرد و پس از آن با یک سیستم فرود انسانی استارشیپ ملاقات خواهند کرد. از آنجا به سطح ماه سفر می‌کنند و برمی‌گردند – اما اینکه آیا می‌توان طبق برنامه‌ریزی‌شده در سال 2025 به آن دست یافت یا خیر، مشکوک است.

از هم‌اکنون تا آن زمان، اسپیس‌ایکس باید حداقل یک استارشیپ بدون سرنشین را به پرواز درآورد و آن را روی سطح ماه فرود آورد تا ناسا بتواند وسیله نقلیه را برای حمل فضانوردان آماده کند. طرح Artemis III همچنین شامل ارسال تانکرهای قابل استفاده مجدد توسط SpaceX و یک انبار ذخیره سوخت با Starship در مدار سوخت‌گیری می‌شود تا اطمینان حاصل شود که می‌تواند تمام سوخت‌های مداری مورد نیاز برای ماموریت را انجام دهد. همه این مؤلفه‌های مأموریت تحت تأثیر تأخیر در برنامه اصلی آزمایش Starship قرار دارند.

نیازی به گفتن نیست که این طرح بسیار پیچیده است. اسپیس ایکس نیازی به فرستادن Starship به مدار یکبار ندارد، بلکه بارها و بارها. قبل از اینکه ناسا به فضانوردان اجازه پرواز بر روی آن، نشان دادن سوخت گیری در مدار و دستیابی به قابلیت استفاده مجدد را بدهد، باید درجه بالایی از ایمنی را اثبات کند. با این سرعت، امیدواری به اینکه Artemis III هر زمانی قبل از سال 2030 اتفاق بیفتد، واقعی تر است.

آیا این بدان معناست که ناسا در انتخاب SpaceX برای سیستم فرود انسانی خود انتخاب اشتباهی کرده است یا اینکه Maezawa و Isaacman روی اسب اشتباه شرط بندی کرده اند؟ اصلا. اما این بدان معناست که همه ما باید انتظارات خود را در مورد آنچه که بقیه این دهه ممکن است برای پروازهای فضایی انسان داشته باشد، کاهش دهیم.

شکست موفقیت‌آمیز SpaceX زنگ هشداری برای خط زمانی Starship است که توسط آریا علمالهدایی در ابتدا در TechCrunch منتشر شد.