در اوایل امروز ، به عنوان بخشی از یک رویداد خصوصی ، این فرصت به این ویرایشگر داده شد تا با برخی از بزرگترین نام های خصوصی در جهان از جمله دیوید روبنشتاین ، بنیانگذار کارلایل صحبت کند. استیو پاگلیوکا ، رئیس مشترک Bain Capital ؛ ژان سالاتا ، مدیر عامل و شریک بنیانگذار Baring Private Equity Asia ؛ و شیلا پاتل ، نایب رئیس B Capital Group AGM و رئیس سابق مدیریت دارایی گلدمن ساکس.
ما زمینه های زیادی را از علاقه کارلایل و سایر شرکت ها به فناوری های بلاک چین (بازخورد در اینجا کمی مخلوط بود) گرفته تا میزان تمرکز آنها بر سرمایه گذاری پایدار و مسئولیت اجتماعی را پوشش دادیم. در این زمینه ، روبنشتاین ادعا کرد که “سهامداران خصوصی بسیار روی آن تمرکز کرده اند” و پیش بینی کرد که وقتی معیار مالی برای ارزیابی بهتر شرکت ها در این زمینه “ظرف پنج سال آینده” ظاهر شود ، به عاملی عادی در ارزیابی شرکت ها تبدیل می شود. به
پاتل-که قبلاً در کمیته شمول و تنوع گلدمن کار می کرد-موافقت کرد ، و به بیش از یک سوم سرمایه گذاران در حال حاضر اندازه گیری معیارهای اصطلاح ESG غیرممکن است (اگرچه او انتظار دارد این به سرعت تغییر کند).
به طور طبیعی ، ما نیز در مورد بازار فعلی بحث کردیم ، از جمله اینکه چگونه سرمایه گذاران پیشنهادات شرکت های خود را متمایز می کنند وقتی همه این روزها توپ پول دارند – و چه مدت انتظار دارند که با سرعت بالا کار کنند. در بازخوردی که ممکن است برخی خوانندگان را شگفت زده کند و برای دیگران واضح به نظر برسد ، مدیران PE پیشنهاد کردند که این بازار برو به راحتی می تواند تا سال 2023 ادامه یابد ، اگر نه فراتر از آن.
فقط شرکت کنندگان در رویداد به مصاحبه کامل دسترسی خواهند داشت ، اما برخی از یادداشت ها از این قسمت آخر بحث ما به شرح زیر است:
استیو پاگلیوکا:
[P]دلیل اینکه ما اینقدر خوب کار می کنیم مداخله گسترده دولت بوده است ، که فکر می کنم موجه بود. همانطور که این روند رو به کاهش است ، ممکن است تأثیر آن را مشاهده کنیم. نرخ بیکاری در حال حاضر کمی بیش از 5.2 است ، که به نظر من در میانه یک بیماری همه گیر حیرت انگیز است و به نظر می رسد بسیاری از مشاغل هنوز ناتمام مانده اند. بخشی از آن به این دلیل است که [government] پرداخت ها به دست آمد و کارگران کمتری به دنبال کار بودند ، بنابراین ممکن است با متوقف شدن این پرداخت ها ، بیکاری همچنان رو به کاهش باشد و تاثیر آن مسئله کلیدی خواهد بود.
دیوید روبنشتاین:
آنها می گویند این بهترین زمان و بدترین زمان است. این بهترین زمان برای سرمایه گذاران است ، زیرا اگر در دنیای فناوری هستید ، اگر در دنیای سرمایه گذاری هستید و در هند ، چین و ایالات متحده سرمایه گذاری می کنید ، پول زیادی به دست آورده اید من دارم فکر می کنم که شما یک نابغه هستید زیرا پول زیادی به دست آورده اید و نمی دانید که این بدترین زمان برای افرادی است که به اینترنت دسترسی ندارند ، [or who] با دستان خود کار می کنند نه با ذهن خود ، [or who] تحصیل کرده نیستند [or] مراقبت از کودک داشته باشید [needs]به در واقع ، در ایالات متحده و احتمالاً سایر نقاط جهان ، ما بیشتر و بیشتر در حال خلق هستیم [an] متاسفانه شکاف اقتصادی و نابرابری بیشتر درآمد و عدم تحرک اجتماعی ، و این یک مشکل واقعی است.
برای کسانی که بهترین زمان برای آنها بوده است ، در نهایت چیزی به پایان می رسد. در برخی موارد ، فدرال رزرو نرخ بهره را افزایش می دهد – احتمالاً نه تا سال 2023 ، بلکه شاید قبل از آن – و در برخی از نقاط ، مردم شروع به گفتن می کنند ، “من بیشتر تراشه های خود را از روی میز بر می دارم. من قصد ندارم آنقدر روی این ارزش گذاری ها سرمایه گذاری کنم. ” امروز صبح زنگ زدم [regarding] یک معامله کوچک در آسیا که در آن مردم می خواهند 25 برابر درآمد پیش بینی شده پرداخت کنند.
ژان سالاد:
شما نمی توانید زمینه ای را که در آن ما با نرخ بهره قرار داریم از جایی که ارزش گذاری ها در آن قرار دارند جدا کنید. در برخی موارد ، نرخ بهره افزایش می یابد ، اما در حال حاضر ، آنچه ما داریم ، فدرال رزرو است که طی 18 ماه گذشته چیزی حدود 4 تریلیون دلار اوراق بهادار خریداری کرده است. من فکر می کنم در حال حاضر ، 120 میلیارد دلار در ماه به سیستم وارد می شود ، که نرخ های افسرده کننده ای است. [Meanwhile] مردم باید برای سرمایه گذاری خود خانه ای پیدا کنند تا نوعی بازدهی ایجاد کنند ، [meaning] صندوق های بازنشستگی ، موقوفات ، سرمایه گذاران انفرادی.
اگر امروز به ارزش گذاری ها نگاه کنید ، احتمالاً در صدک 99 یا نزدیک به قله تا جایی که مضرب باشد ، قرار می گیرند. اما اگر آنها را نسبت به نرخ ها و بازدهی درآمد بررسی کنید ، کمتر از 10 سال صحبت کنید [Treasury] نرخ ، من فکر می کنم این احتمالاً فقط در صدک 20 یا 30 است – چیزی شبیه به آن است. و با نگاهی به سالهای 1999 و 2000 ، که من در آنها زندگی کردم و به سختی زنده ماندم ، تفاوت امروز این است که اگرچه ارزشها از نظر کف بودن ، از نظر چند برابر ، مشابه هستند ، [that] نرخ بهره در آن زمان حدود 5 or یا 6، بود و امروز ، 1 است. اون یک تفاوت بزرگه.
مسائل ساختاری نیز در جریان است و در مورد نابرابری درآمدها به این نکته برمی گردیم ، که به هر حال در همه جای دنیا ، از جمله در چین ، یک مسئله بزرگ است و به خودی خود ادامه می یابد. افرادی که دارایی های مالی دارند از آنچه در جریان است سود می برند [the Federal Reserve’s bond purchases]به ارزش ها افزایش می یابد ، و سپس افرادی که این همه پول دارند بیشتر پس انداز می کنند ، بنابراین نرخ پس انداز افزایش می یابد ، و همانطور که بیشتر پس انداز می کنید زیرا نیازی به صرف این مقدار پول ندارید ، [that cycle] نرخ ها را حتی بیشتر کاهش می دهد [So] من معتقدم که حتی زمانی که فدرال رزرو شروع به کاهش می کند و شروع به کاهش می کند [how much it’s spending on bonds]، خواهید دید که نرخ ها نسبت به گذشته پایین تر می مانند ، که می تواند تا مدت ها از سطوح بالاتری از ارزش گذاری پشتیبانی کند.
استیو پاگلیوکا:
اگر به بدهی ملی در حال افزایش توجه کنید ، اگر نرخ سود 5.5 درصدی برای آن اعمال کنید ، سودی که دولت پرداخت می کند نزدیک به نیمی از بودجه خواهد بود. بنابراین من نمی بینم که سیاستمداران بگویند ، “ما می رویم [raise interest] نرخ ها واقعا بالاست. ” در عوض ، آنها را تا آنجا که می توانند پایین نگه می دارند ، زیرا اگر نرخ ها به تاریخ قبلی بازگردد ، مالیات ها بسیار افزایش می یابد. [levels]به آنها می توانند هزینه ها را مدیریت کنند زیرا نرخ ها بسیار پایین هستند ، بنابراین شما قصد دارید [continue to] روندهای نرخ بهره پایین را مشاهده کنید ، که این ارزش گذاری ها را تأیید می کند.